ارزیابی تحمل به خشکی در ژنوتیپ‌های نخود تیپ کابلی

  به منظور ارزیابی مقاومت به خشکی و شناسایی ژنوتیپ‌های متحمل، 62 ژنوتیپ نخود کابلی به همراه دو رقم شاهد جم و کوروش با استفاده از شاخص‌های تحمل به تنش آزمایشی در قالب طرح لاتیس ساده (8×8) در دو شرایط تنش و بدون تنش در سال 1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران اجرا شد. شاخص‌های MP ، GMP ، HARM و STI که بیشترین همبستگی معنی‌دار را با عملکرد در شرایط بدون تنش و تنش داشتند، به عنوان شاخص‌های برتر برای غربال ژنوتیپ‌های متحمل معرفی شدند. پس از ترسیم نمودار بای‌پلات ژنوتیپ‌های شماره 120، 139، 357، 356، 239 و 2 به همراه دو رقم شاهد جم و کوروش به عنوان ژنوتیپ‌های متحمل با عملکرد بالا و ژنوتیپ‌های شماره 236، 323، 306، 525 و 318 به عنوان ژنوتیپ‌های حساس به تنش خشکی شناسائی شدند. تجزیه خوشه‌ای براساس شاخص‌های MP ، GMP ، HARM ، STI و DRI و عملکرد در شرایط تنش و بدون تنش، ژنوتیپ‌ها را در چهار کلاستر دسته‌بندی کرد که اکثر ژنوتیپ‌های مقاوم به خشکی با عملکرد بالا در کلاستر اول و بیشترین ژنوتیپ‌های حساس به خشکی با بیشترین فاصله در کلاستر چهارم قرار گرفتند.